نهم ذى الحجه سال شصتم هجرى قمرى شهادت مسلم (ع)
مسلم بن عقيل كيست؟
درميان جوانان برومند «بنى هاشم» مسلم، فرزند عقيل يكى ازچهره هاى تابناك و شخصيت هاى بارز، به شمارمى رفت. «عقيل» برادرحضرت على(ع) ودومين فرزند ابوطالب بود.
سفير انقلاب كربلا
مىدانيم كه «مسلمبن عقيل» پيشاهنگ نهضت كربلا و سفير امام حسين به سوى مردم كوفه بود.
امام حسين(ع) طى نامه وپيامى جداگانه كه خطاب به مردم كوفه نوشت، تكليف مردم و ماموريت مسلم را روشن ساخت. متن نامه امام
«بسم الله الرحمن الرحيم
ازحسين بن على، به جماعت مؤمنان ومسلمانان;
اما بعد، سعيد وهانى، با نامه هايتان نزد من آمدند. آنان آخرين كسانى بودند ازفرستادگان تان كه نزد من آمدند. من تمام مقصودوهدفى را كه ذكركرده بوديد فهميدم. بيشترسخن شما اين بود كه:ما را امام وپيشوايى نيست، پس بشتاب! شايد خداما رابه واسطه توبرهدايت،هماهنگ ومجتمع كند. اينك، من برادرم،عموزادهام وشخص مورد اعتمادم از خانواده خويش «مسلم بن عقيل» را به سوى شما فرستادم واورا مامور كردم كه ازحال شما وازكارونظرتان به من گزارش بفرستد.اگربه من چنين گزارش دهد كه راى بزرگان وصاحبان فضل وخرد شما،همانند چيزى است كه قاصدان شما گفتند ودرنامه هاى شما نوشته شده است به خواست خدا بزودى به سويتان خواهم آمد.
مسلم با گرفتن دو راهنما ازمكه به سوى كوفه حركت كرد. روزهاى متوالى راه طى كرد. آن دو راهنما در راه، ازتشنگى جان سپردند. مسلم، همراه با «قيسبن مسهرصيداوى» و «عمارة بن عبدالله ارحبى» با تحمل مشقت هاى توان فرساى راه، پس ازبيست روز،خود رابه كوفه رساندو مسافت سى روزه رابا همه سختيها دربيست روزپشت سرگذاشت.
اينك، مسلم، با شهرى رو به روست، حادثه خيزوپرماجرا وبا گرايشهاى مختلف; شهرى با افكار گوناگون كه اگرچه بظاهر آرام است،اما آرامش قبل ازطوفان رامى گذراند.
مسلم، واردكوفه شدوبه خانه مختارثقفى، كه ازشيعيان خالص حضرت على(ع) وعلاقه مندان به اهلبيت بود، رفت.
مسلم، دركوفه
فلق با تيغ آذر،خيمه شب را زهم بدريدو.شب، دامان خودبرچيدخبردرگوشهاى كوفيان پيچيدكه مسلم افسرجانبازوپيشاهنگ اين نهضت پيام انقلاب عدل رابا خويش آورده است. ومشتاقان،بسان موج خشم آلوداما طالب ومشتاق به سوى خانه مسلم، روان گشتند. درون چشمهاشان اشگهاى شوق وجانها، تشنه آزادى ودلها پرازشادى هزاران دست گرم شيعيان دردست مسلم بودوبيعت تاغروب، آن روزبرپا بود. طرفداران حق، چون حلقه، پيرامون اين رهبرشعوروشور، اندرسينه ودرسروگاهى ديدگان ازاشگ شوق ياوران، تربود.
شيعيان، دسته دسته به خانه مختارمى آمدند وبا مسلم ديداروبيعت مى كردند ومسلم هم نامه امام حسين(ع) راخطاب به مؤمنان ومسلمانان كوفه براى هرجماعتى ازآنان مى خواند.
دريكى ازهمين ديدارها «عابس بن شبيب شاكرى» برخاست وپس ازستايش خداوند، خطاب به مسلم گفت:
«من ازمردم چيزى نمى گويم ونمى دانم كه دردلها چه دارند وتورابه آنها مغرورنمى كنم. من ازخود وآمادگى خودم به توخبرمى دهم. به خدا سوگند! اگربخوانيد، شما رااجابت مى كنم ودرركابتان با دشمنانتان مى ستيزم ودرراه شمابا شمشيرم كارزارمى كنم تابا شهادت، خداراملاقات كنم; وازاينكار،فقط پاداش الهى رامى طلبم.»
پس ازاودليرمردى ديگر، كهنسال وجوان دل برخاست، به نام «حبيب بن مظاهر» وگفت: (خطاب به عابس)
«رحمت خدابرتوباد! آنچه را دردل داشتى باسخنى كوتاه وگويا بيان كردى. به خداى يكتا سوگند، عقيده وموضع من نيزهمچون تواست.»وكسان ديگرهم برخاسته واعلام وفادارى وآمادگى براى فداكارى كردند.
«ازآن پس، دست بود ودست كه پيمان با سخنگوى «حسين بن على» مى بست.»
روزبه روزبرتعدادهواداران امام حسين(ع) كه با نماينده اش مسلم،بيعت مى كردند افزوده مى شد تا اينكه پس ازچند روز، به هزاران نفرمى رسيد.
با وجود اين همه بيعت گران جان بركف وانقلابي هاى آماده براى هرگونه فداكارى درراه حمايت حسين(ع) وبر انداختن حكومت يزيد، مسلم بن عقيل، طى نامه اى اوضاع را به امام گزارش داد وبا بيان شرايط وزمينه مساعد براى نهضت ازامام خواست كه به سوى كوفه بشتابد. درنامه اى كه به امام نوشت،چنين بيان كرد:
«نامه هاى فرستاده شده، راست بوده وسخن فرستادگان هم درست است. مردم كوفه آماده جهاد وجانبازى درراه خدايند. هم اكنون هيجده هزارنفر،با من بيعت كرده اند وآماده فداكارى درركاب توهستند.هرچه زودتربه سوى كوفه حركت كن!»اين نامه را كه مسلم،بيست وهفت روزپيش ازشهادتش به امام حسين(ع) نوشت، توسط «عابس بن شبيب شاكرى» براى آن حضرت فرستاد. همراه او،نامه هاى ديگرى هم كوفيان به امام نوشتند وبا گزارش اينكه صدهزارشمشيربراى يارى توآماده است،ازآن حضرت خواستند كه درآمدن به كوفه شتاب كند.
